నాకు గ్యావ తెలిసినప్పటి నుండి
అవ్వ మబ్బుల్నే నిద్ర లేచేది
నిదరబోయిన ఆకిల్ని లేపి
శుభ్రంగా కడిగేసి బొట్టు పెట్టేది
రాతిరి మలినం పూసుకున్న బాసన్లకు
తానం పోసి వాటిని భద్రంగా శిక్కంలో శెక్కేది
సూర్యుడు డ్యూటీకి ఎక్కక ముందే
పూట కోసం కోసెడు దూరం కూలికి పొయ్యేది
పగటి పూట ఎండిన పేగులకు
మెత్తబడిన బువ్వలో
నీళ్లు పోసుకొని పిస్కి తాగి
మా పేదరికాన్ని అవ్వ కొంగు చాటున దాచేది
సూర్యున్ని చీకట్లు మింగేసిన తర్వాత
మెల్లంగ అవ్వ ఇంటికి చేరేసరికి
అయ్య సుతారి పని జేసి సుక్కేసుకొని
అచ్చి ఇల్లంతా ఈరంగం జేసేటోడు
అవ్వ పొద్దంతా చెమట చుక్కలు చిందించితే
రాత్రి మాత్రం కన్నీళ్ల ధారను కార్చేది
అవ్వ ఆరగించిన రోజుల కన్నా
కడుపును ఆరబెట్టిన రోజులే ఎక్కువ
అవ్వ చినిగిన చీరను కుట్టుకుంటూ
అవమానాల వంతెనను దాటుకుంటూ
అతుకుల సంసారాన్ని ఈదుతుండేది
మెడ మీద పిసరంత పసిడి లేకున్న
అవ్వ ఆయమన్న చీరను కట్టకున్న
ఎప్పుడూ నిరాశల నీడలను ఒంపుకోలేదు
అవ్వ కూలీ చేసి కూడబెట్టిన కాసులతో
దసరా పండుగకు పట్టించిన అంగీని
ఇప్పటికీ నా అల్మరలో పదిలంగా దాచుకున్న
అవ్వకు అక్షరాల పోకడ తెల్వకున్నా
నాకు సదువుల సారాన్ని తాగించింది
అవ్వకు ఏమిచ్చి రుణం తీర్చుకోను
నా కంటి పాపలను కాపలా పెడుతూ
ఆమె సేవలో నిత్యం తరించడం తప్ప
-తాటిపాముల రమేశ్ (తార)