పచ్చని మేఘాల మీద

తెలవారుతున్న ప్రతి ఉదయం
పచ్చని చిగుళ్ళు వేస్తూనే ఉంది
వసంతాలు కాల్చేస్తున్నా

ఆర్టిఫిషియల్ ఇంటెలిజెన్స్
చిక్కబరిచిన చీకటే కావొచ్చేమో
ఎవరి రొట్టె చేతుల్లోంచి రాల్తుందో తెలియదు
ఎవరి ఒంట్లో నీరు ఆవిరైపోతుందో తెలియదు
ఎవరి దేహపు దుస్తులు శాశ్వతంగా
మాయమౌతాయో

ఆకాశం భయమై వేలాడుతోంది
వేటగాడి మంత్రాలతో

ఎన్ని దుఃఖిత ఉదయాలు
ఎన్ని నెత్తుటి పగల్లు
ఎన్ని నిర్జీవ రాత్రులు

చెట్లు ఆడడం లేదు
పక్షులు పాడడం లేదు
అడివంత ఆరని ఒక నెత్తుటి వాక్యం

అడుగు వేస్తే
ఆదివాసీ కన్నీటి శకలం తగులుతుంది
అడుగు జాడల్లో
అందరి కోసం బతికిన
జీవితపు నెత్తుటి మడుగు
అనాధలా పడి ఉంటుంది
నెత్తురొల్కుతూ అడివంతా
ఆరేళ్ల మంగ్లి పాకుతున్న సవ్వడి
దేహాపు పరిసరాలంతా
యుద్ధ శకలాల కేరింతలు
ఇవ్వాళ దండకారణ్యం
కార్పోరేట్ ఆయుధ నృత్యాల్లో
మనుషుల కమురు వాసన కొడుతోంది

చూపు ఆనని న్యాయం నీడలో
ఒక కార్పోరేటు కళ్ళ తుపాకీ
రాజ్యాంగం మీది ప్రమాణాన్ని కోల్పోయి
నెత్తురింకిన గుండెల్ని లెక్కిస్తోంది

నెత్తురంటిన చేతులతో రాజ్యం
ప్రజాస్వామ్యాన్ని నిర్వచిస్తుంటుంది

చేతులు తెన్పేస్తున్నా
కాళ్ళు విరిచేస్తున్నా
గుండె చీలి పోతున్నా
తల పగిలి కూల్తున్నా
ఒక తుపాకీ మీద
పావురం కూర్చుంది

ఒక తుపాకీ మీది రాబందు
నవ్వుతుంది కానీ
శవ నిరీక్షణ చేయని
గూడెం లేదు
కన్నీరంటని గుడిసె లేదు
చిల్లులు పడని మనసు లేదు

భవిష్యత్తు కొట్టుకుపోయిన
కల్లోలిత జీవితాన
శాంతిని నాటాలిప్పుడు
విత్తనాల పండుగ
విగత జీవమౌతున్నప్పుడు
థింసాను ఓదార్చాలి
గుస్సాడి గుండె ధైర్యాన్ని
నిమరాలి

ప్రజలకు లొంగాల్సిన
యుద్ధమిది
పావురాలు ఎగరాలి
పావురాలు ఎగరాలి
పచ్చని మేఘాల మీద
వడ్డెబోయిన శ్రీనివాస్